Her gün yiyip içiyoruz susadığımızda suyumuz yanımızda açıktığımızda yemekler tatlılar... karşımızda. şöyle oturup bir düşünün gidecek yeriniz yok sokakta yaşıyorsunuz ,belkide çocuklarınızla birlikte. Hem kendinize hem onlara yiyecek arıyorsunuz, üstü kapalı çöp kutularından da artık ümidiniz kesiliyor, köşelerde kalan bir kaç kırıntı arıyorsunuz; hava sıcak güneş tam tepede ve artık haliniz kalmıyor, ağzınız kurumuş belki yağmur yağar diye ümit ediyorsunuz bulutsuz gökyüzüne bakıp.İnsanlar karşınızdan geçiyor sizi görmeden. Ellerinde poşet olan birkaç kadın görüyorsunuz belki size yardım eder yanına yaklaşıyorsunuz ' ıııyy deyip ayağını yere çarpıyor' ürküyorsunuz. Hava kararıyor ümitsizce çocuklarınızın yanına dönüyorsunuz. Hava karardıkça soğuyor üşüyorsunuz karnınız aç susuzluğunuz dinmemiş ve size en büyük acıyı veren çocuklarınızın mutsuzluğu. Yarın belki bir şeyler bulurum diye teselli ediyorsunuz kendinizi, yavaş yavaş gözleriniz kapanıyor gecenin karanlığıyla.
Böyle canlılar var gerçekten biz onları fark etmesek de ne düşündüklerini anlamasak da varlar.
Bazen bakmak yeterli değildir empati kurmak gerekir. Bir kere olsun kendinizi onların yerine koyun ne kadar zor olduğunu anlarsınız. sevmek zorunda değiliz belki iğrenç geliyordur bize belkide ' ayy ne tatlı ' diyip geçiyoruzdur derdini bilmeden ama evimizde mutlaka vardır bir kap su ve artan yemek yada bayat bir dilim ekmek.
Şimdi kalkın ve kalan ekmeklerinizi atmak yerine ıslatıp kuşların yemesi için kapınıza koyun. Artan yemeklerinize suyunuza ihtiyacı olan çok hayvan var !!
Attığınız her ekmek bardağınızın dibinde kalan her damla hayvanlar için hayat demek.
LÜTFEN ŞU SICAK GÜNLERDE KAPINIZIN ÖNÜNE BİR KAP SU VE ARTAN BİR YEMEK BIRAKIN !!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder